ပဲခူးရိုးမထဲက ခြောက်သွေ့သွေ့ဘဝများ

#Crd_Travel_by_Naw_Htike_Facebook_Pageမှ ကူးယူဖော်ပြသည်...!

ပဲခူးရိုးမထဲက ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ ဘ၀မ်ား ???

အေနာ္ ပဲခူးရိုးမထဲကို ပထမဆံုးေရာက္ဖူးတာ (၂၀၁၅)ခုနွစ္ ေမလကုန္။ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ အဲ့ဒီေတာထဲက ကေလးငယ္ေတြကို ေက်ာင္းတတ္ဖို႔ စာေရးကရိယာေတြ သြားလွဴတာေပါ့။ အဲ့ကေနစျပီး နွစ္တိုင္း ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီမတိုင္ ေတာထဲ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္သိခဲ့တဲ့ ပဲခူးရိုးမဆိုတာက ျမိဳင္ရာဇာ တြတ္ပီ ရုပ္စံုထဲကလို အပင္ေတြ အုံ႕အုံ႕ဆိုင္းဆိုင္းနဲ႔ သားေကာင္ေတြ သိပ္ေပါတဲ့ ေတာနက္ၾကီး။ တကယ္ေရာက္သြားတဲ့အခါက် သစ္ပင္ေတြ ေျပာင္သလင္းခါျပီး ေတာင္ကတံုးေတြ အတိနဲ႔ ကႏၱာရၾကီးလို။

အေနာ္လည္း တိုင္းရင္းသား ပါပဲ။ အေဖက ကရင္၊ အေမက ရွမ္း။ ဗမာေသြးမပါတဲ့ ကျပားတိုင္းရင္းသူ။ ငယ္တုန္းကရင္းပါပဲ တိုင္းရင္းသူေပမယ့္ ဗမာေတြကို မမုန္းတတ္ခဲ့ဘူး။ ၾကီးျပင္းလာတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ ကြာလို႔လည္း တူပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္လာျပီးအခုလို သြားျဖစ္လာျဖစ္တဲ့အခါက် ဗမာေတြဟာလည္း တျခား တိုင္းရင္းသားေတြနီးတူ ခ်ိဳ႕တဲ့ေနဆဲပါပဲ။ ဆင္းရဲေနဆဲပါပဲဆိုတာ ပဲခူးရိုးမထဲေရာက္ေတာ့ ပိုေသခ်ာသြားခဲ့တယ္။

ပဲခူးရိုးမဆိုတာက ျပည္ အလြန္၊ ေပါက္ေခါင္းအေက်ာ္က ရိုးမၾကီး။ ေတာၾကီးထဲမွာ ဗမာလူမ်ိဳးေတြ အမ်ားဆံုးေနၾကတယ္။ ကရင္လူမ်ိဳးတခ်ိဳ႕လည္းရွိတယ္။ ဟိုးအရင္ အႏွစ္ (၃၀)ေလာက္ကေတာ့ ေတာၾကီးမ်က္မဲေပါ့။ အခုေနေတာ့ အလံုးစံုကို ဟင္းလင္းျပင္ၾကီးျဖစ္လို႔ သစ္ပင္ၾကီးေတြလည္း ခုတ္ေရာင္းလို႔ ကုန္ေပါ့။

ငယ္ငယ္က ရြတ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးရွိတယ္ေလ
“ရြာငယ္ ဇနပုတ္
မီးကေလး မိွတ္တုတ္
ကၽြဲႏြား၀က္တို႔ေအာ္သံ” ဆိုျပီး ရြတ္ခဲ့သလိုပဲ ပဲခူးရိုးမေတာထဲက ရြာငယ္ေလးေတြက ခုခ်ိန္ထိ မီးကေလးမွိတ္တုတ္နဲ႔ ႏြားကေလးေတြနဲ႔။ သူတို႔ဆီမယ္ ပိုက္ဆံသိပ္မကိုင္ၾကဘူး။ မကိုင္ဆို ရစရာလမ္းေၾကာင္းမွလည္းမရွိတာကိုး။ အရင္ကေတာ့ ေတာထဲက သစ္ေတြခုတ္ျပီး ေမွာင္ခိုုသစ္သမားေတြကို ေရာင္းတယ္ေျပာတယ္။ တစ္ပင္လံုးမွ ေငြ(၆၀၀၀)တဲ့။ သူတို႔ခုတ္ျပီး ေရာင္းလိုက္တဲ့ သစ္ေတြက တစ္တန္ကို သိန္း (၅၀)ေလာက္ေပါက္ေစ်းရွိတာလည္း မသိဘူး။ ေပၚဆန္းေမႊးလည္း မသိဘူး။ KTV လည္းမသိဘူး။ ရန္ကုန္ကေန မန္းေလးကို ရထားနဲ႔ သြားလို႔ရတယ္ဆိုေတာင္ မသိၾကတဲ့ လူရိုးၾကီးေတြ။

သူတို႔ဆီမယ္ ဆပ္ျပာမရွိဘူး၊ ေဆးရံု၊ ေဆးခန္းမေျပာနဲ႔ ေဆး၀ါးေတာင္မရွိဘူး၊ သြားတိုက္တံ မရွိဘူး၊ သြားတိုက္ေဆး မရွိဘူး၊ အက်ၤီခ်ိတ္ မရွိ၊ ကုတ္အက်ီမသိတဲ့ ရြာေတြမွာ အသက္ရွင္ရံုေနေနၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြေပါ့။ ဘာမွမရွိတာ ဘယ္လို လုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကတုန္းဆို ေတာထဲမယ္ ၀ါးခုတ္တယ္၊ ပဲကေလး ႏွမ္းကေလးစိုက္တယ္၊ ဟင္းစားအတြက္ ငွက္ပစ္တယ္၊ မိုးတြင္းဆို ဖားကေလး ငါးကေလးရွာတယ္။ ပိုက္ဆံအတြက္ မရွိရွိတဲ့ သစ္ေတြခုတ္ျပီး တစ္ပင္ (၆၀၀၀)နဲ႔ ကေလးေတြ ေက်ာင္းစရိတ္ေပးတယ္။ ဒီလိုပဲ ရွင္သန္လာခဲ့ၾကတာ မ်ိဳးဆက္ တစ္ခုေတာင္ ရွိေရာေပါ့။

ဟိုးအရင္ကေတာ့ သစ္ပင္ေတြ အံု႕ဆိုင္းလို႔တဲ့။ သားေကာင္းၾကီးေတြလည္း ေပါမွေပါ။ ခုေန ေတာင္ကတံုးေတြဆီမယ္ ေဒါင္းေတြ ကၾကလို႔ ေဒါင္းကကြင္းလို႔ေတာင္ေခၚၾကတာတဲ့။ မိုးမွန္၊ ေလမွန္၊ ရာသီဥတု မွန္တဲ့ ပဲခူးရိုးမၾကီးဟာ ခုေတာ့လည္း ေျခာက္ေသြ႔လို႔။ ဘာစိုက္စိုက္ကို အရင္းရံႈးလို႔။ ေႏြဆို ေသာက္သံုေရအျမဲျပတ္ျပီး ဒုကၡအတိေရာက္လို႔။ ေတာမရွိေတာ့တဲ့အခါ သားေကာင္ၾကီးေတြကလည္း မရွိဆိုေတာ့ ဟင္းစားအတြက္လည္း ဒုကၡေတြ ေရာက္ၾကျပန္ေရာ။

ဒီလိုေရးေနတာက ကိုယ့္တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း စိတ္၀မ္းမကြဲေစခ်င္လို႕ပါ။ တိုင္းရင္းသားေတြ ဆင္းရဲခဲ့ရ ဒုကၡေရာက္ၾကသလို တကယ့္ဗမာလူမ်ိဳးေတြလည္း ဆင္းရဲတြင္းထဲကကို မထြက္ႏိုင္ၾကေသးတာ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ တိုးတတ္လာတယ္ တိုးတတ္လာတယ္ဆိုျပီး အေပၚယံ အလႊာပါးကေလးေလာက္ လူတန္းေစ့ေနႏိုင္တာ၊ ေခတ္ေပၚပစၥည္းေတြသံုးႏိုင္တာ၊ အင္တာနက္သံုးႏိုင္တာေတြက တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းတာနဲ႔ဆို အမ်ားၾကီး က်န္ပါေသးတယ္။

အေနာ္ဆို ေတာထဲ ႏွစ္တိုင္းေရာက္တယ္။ (၅)ႏွစ္တာ ကာလမွ ဘာမွတိုးတတ္မလာတဲ့အျပင္ ဒီထက္ေတာင္ သစ္ပင္ေတြ ျပဳန္းတီးကုန္တာပဲ ေတြ႔ရတာ စိတ္မခ်မ္းသာလွပါဘူး။ ဒီခရီးေလးဟာ ေပ်ာ္စရာေတာ့ မေကာင္းလွပါဘူး။ လည္စရာလည္း မေကာင္းလွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေတြႏိုင္ငံမယ္ ဒီလိုေလးေတြေတာ့ က်န္ေနေသးတယ္၊ အမ်ားၾကီးေတြ ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာေလးေတာ့ ေျပာျပခ်င္မိလို႔ ဒီစာေလးကိုေရးလိုက္တာပါ။ တစ္စံုတစ္ဦး (သို႕) အဖြဲ႕အစည္းေတြကို ထိခိုက္လိုျခင္းမရွိပါဘူး။

ဒီစာကို ေရးရင္း၊ သက္ျပင္းအရွည္ေတြခ်ျပီးရင္းသာ ေနာက္ႏွစ္ထဲလည္း ပဲခူးရိုးမထဲ သြားရဦးမွာပါ ….… စိမ္းစိုမႈေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္းနဲ႔ေပါ့ ❤️❤️❤️

#TravelwithAlpha
#AlphaTraveller
#TravelbynawhtikexSony
#A7M2

Camera - Sony A7M2
Lens - 16 -35,
Photo - Naw Htike (no Setting photo)


Min Khant

15 Блог сообщений

Комментарии