ယူမိုး ရဲ႕ The Songs of Portrait album ဟာ review ေရးဖို႔ မလိုေအာင္ကို သူ႔တန္ဖိုးနဲ႔သူ ရိွၿပီးသား ကိစၥမို႔ အထူး တစ္လည္ မၫႊန္းဆိုခ်င္ပါဘူး။ ေခြမထြက္ခင္ကတည္းက ကိုဘလက္ေခ်ာရဲ႕ အႀကိဳ ခံစားမႈ စာစုေလးေတြနဲ႔တင္ စိတ္ဝင္စားမႈကို ပိုျမင့္တက္ေစခဲ့ပါတယ္။
မေန႔တစ္ေန႔က ကိုသူရ ရဲ႕ ဂီတပညာ သာရကာေတြ မပါဝင္ဘဲ ခံစားရတဲ့ အတိုင္း သန္႔သန္႔ေလး ခံစား ေရးဖြဲ႔ ထားတာေလး ဖတ္မိေတာ့လည္း ထိ႐ွရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္ျမင္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္႐ႈေထာင့္ကေန ခံစားထိ႐ွမိသေလာက္ေတာ့ ေျပာခ်င္ေရးခ်င္လာမိပါတယ္။
ကို ယူမိုး ရဲ႕ ဂီတျဖတ္သန္းမႈ ကို ကိုဘလက္ေခ်ာ စာစုေတြထဲမွာ အေတာ္အသင့္ ဖတ္ဖူးၾကမွာပါ။ မသိေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ အတိုခ်ံဳး မိတ္ဆက္ရရင္ သူဟာ တာရာရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈမွာ အဓိက ပံပိုးခဲ့တဲ့ ေတးေရးဆရာေတြ (ေဇာ္မိုးသြင္၊ လြင္ေမာင္ေမာင္၊ ယူမိုး၊ ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္၊ အယ္ျဖဴ) ထဲက တစ္ေယာက္၊ ကိုငွက္ရဲ႕ ဝင္႐ိုးစြန္းမီး အယ္လ္ဘမ္မွာ သူ႔အမုန္း ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို ပါဝင္ေရးဖြဲ႔ခဲ့သူ၊ ကိုယ္တိုင္ လည္း ကစားပြဲမ်ား အမည္ရတဲ့ တစ္ကိုယ္ေတာ္ အယ္လ္ဘမ္ကို 1990 ႏွစ္မ်ား တစ္ဝိုက္ဆီ က ထြက္ရိွခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီ အယ္လ္ဘမ္မွာ ကို ယူမိုး တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေရးဖြဲ႔တဲ့ ပံုတူ သီခ်င္း ငါးပုဒ္ကို နားဆင္ရမွာပါ။ သိဒၶတၳ၊ ဗက္ထရန္စေမလိုဗစ္၊ မာသာထရီဆာ၊ ဂြၽန္လင္ႏြန္ နဲ႔ ၿမိဳ႕မၿငိမ္း ဆိုတဲ့ မတူညီတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ ငါးဦးရဲ႕ ႐ုပ္ပံုလႊာကို မတူညီတဲ့ ဂီတပံုစံ ငါးမ်ိဳးနဲ႔ နားဆင္ရမွာပါ။
Read more >>> ပံုကိုႏွိပ္၍ ဆက္လက္ ဖတ္ရွုပါရန္ ....
